Είναι 08.15. Δεν ξέρω να διαβάζω την ώρα, αλλά γνωρίζω πως καθημερινά όταν το ξυπνητήρι κουδουνίζει, δείχνει αυτά τα νούμερα. Άρα είναι πρωί και άλλη μια μέρα ξεκινάει γι’ αυτόν. Η μητέρα του έχει ήδη έτοιμο τον καφέ και το πρωινό του στην κουζίνα και ακούω τον γνώριμο ήχο από τις παντόφλες της καθώς σέρνονται στο ξύλινο πάτωμα, να πλησιάζει και να ψιθυρίζει ανοίγοντας την πόρτα του δωματίου του, «Ξύπνα αγόρι μου. Είναι ώρα να ετοιμαστείς για τη δουλειά». Τα τελευταία 10 χρόνια που ζω στο σπίτι, η κ. Ιουλία κάθε μέρα έρχεται το πρωί και λέει τα ίδια λόγια, την ίδια στιγμή.......
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου